Wiele procesów technologicznych, szczególnie tych wykorzystujących ropę naftową, gaz ziemny, czy węgiel koksujący, wiąże się z powstawaniem gazów zawierających metan, wodór i inne substancje palne. Obecnie neutralizacja tych gazów (konieczna ze względu na ochronę środowiska) odbywa się często w pochodniach nieobjętych wymaganiami emisyjnymi, a energia zawarta w takich gazach jest bezpowrotnie tracona. W przypadku zamiaru odzysku tej energii taka instalacja powinna być traktowana jako „instalacja dopalająca”. W obecnych przepisach instalacja dopalająca jest określona jako „dopalacz spalin” co stwarza duże wątpliwości interpretacyjne, a w przypadku odzysku ciepła z takiej instalacji pociąga za sobą stosowanie rygorów dotyczących wprowadzania tych spalin do atmosfery. W konsekwencji nie ma żadnej zachęty, aby stosować instalacje służące do neutralizacji tych gazów poprzez spalanie z jednoczesnym odzyskiwaniem powstającej przy spalaniu energii.
Polskie Forum Zarządzania Środowiskowego podjęło próbę zmiany tego stanu rzeczy i wystąpiło do Ministerstwa Klimatu i Środowiska o modyfikację definicji „instalacji dopalających” w polskiej wersji DECYZJI WYKONAWCZEJ KOMISJI (UE) 2021/2326 z dnia 30 listopada 2021 r. (konkluzje BAT dla dużych obiektów energetycznego spalania paliw). Użycie w niej słowa „spaliny” jako określenie gazu odpadowego, dopalanego jest mylące, bo z inżynierskiego punktu widzenia „dopalanie spalin” jest specyficzną sytuacją, zwykle nie ma zbyt dużego sensu energetycznego, ekologicznego i ekonomicznego „dopalać spaliny”. Takie zawężenie „substancji przeznaczonej do dopalania” wyklucza z grupy „instalacji dopalających” te instalacje, które odzyskują energię z dopalania gazów poprocesowych (odpadowych, odlotowych), odprowadzanych z jakiegoś procesu, niebędących spalinami.
W przypadku zainteresowania tym tematem jesteśmy gotowi do współpracy.