W dniu 29 września br. odbyła się w Berlinie cykliczna konferencja poświęcona Rozporządzeniu EMAS. Tegoroczna konferencja zatytułowana „Between Economic Recovery and the European Green Deal – Pathways for Corporate Sustainability Management” była związana z 25-leciem wejścia w życie Rozporządzenia EMAS. Początkowo konferencja była organizowana w trybie hybrydowym tj. uczestnicy decydowali czy wolą brać udział osobisty czy poprzez platformę komunikacyjną. Ostatecznie odbyła się w trybie zdalnym czyli tylko niektórzy paneliści osobiście pojawili się w Berlinie.
Konferencje otworzyli – ze strony gospodarza – Florian Pronold – Sekretarz Stanu w Federalnym Ministerstwie Środowiska, Ochrony przyrody i Energii jądrowej oraz – ze strony UE – Kęstutis Sadauskas z Dyrekcji Generalnej ds. Środowiska, Gospodarki o obiegu zamkniętym i Zielonego Rozwoju Komisji Europejskiej.
W odróżnieniu od poprzedniej konferencji EMAS (Wiedeń, wrzesień 2019) tym razem znacznie mniej mówiono o krytycznej sytuacji EMAS w Europie. Mimo to, pojawiały się głosy przemawiające za potrzebą wprowadzenia obligatoryjnej rejestracji w EMAS, przynajmniej w niektórych sytuacjach. Opinie podnoszące kwestię jakości systemów zarządzania środowiskowego opartego na EMAS nie mogły przebić się przez barierę „politycznego sukcesu”, którego miarą jest liczba zarejestrowanych organizacji. W kontekście perspektywy cyklu życia podczas konferencji silnie nawiązano do promowanej przez rząd niemiecki europejskiej regulacji dotyczącej łańcuchów dostaw. Regulacja ta jest flagową propozycją trwającej obecnie niemieckiej prezydencji w UE i ma na celu zapewnienie ochrony praw pracowniczych i ochrony środowiska w całym łańcuchu dostaw, a nie tylko w jego końcowych ogniwach pozostających pod wpływem europejskich uregulowań prawnych. Opublikowanie stosownego aktu prawnego planuje się na 2021 r.
Kęstutis Sadauskas podniósł stały temat w konferencjach EMAS tj. konieczność wzmocnienia zachęt dla rejestracji w EMAS. Zachęty te powinny wg niego mieć „charakter systemowy” i zmniejszać obowiązki sprawozdawcze zarejestrowanych organizacji. Polskie Forum ISO 14000 wielokrotnie (choć bezskutecznie) podnosiło podobne postulaty. Trudno oceniać moc sprawczą p. Sadauskasa, ale gdyby udało się bardziej szczegółowo zapisać w Rozporządzeniu EMAS zakres zachęt, które musiałyby być stosowane przez państwa członkowskie zachęty stosowane w Polsce mogłyby stać się bardziej skuteczne, czego sobie i organizacjom utrzymującym systemy zarządzania środowiskowego serdecznie życzymy.